Sticky, muggy, hazy, hot en humid

"Ik haalde nog de krant van de stoep, want dat gebeurt daar gewoon". Zo beschreef ik als 12-jarige mijn eerste indrukken van Amerika. Ik merkte op dat het land "zeer grote supermarkten" heeft, dat de benzine "daar heel goedkoop is" en dat je bier "niet in een gewone winkel kunt krijgen". En het weer kende veel dagen die "sticky, muggy, hazy, hot en humid" waren met veel "heavy downpour".
Het was 1984 en ik was met het gezin waarin ik opgroeide in Washington D.C., waar m'n oom samen met m'n tante een jaar daarvoor was neergestreken om eigenlijk hetzelfde te doen wat ik in die vakantie deed: het beschrijven van de Amerikaanse samenleving in al zijn facetten, in zijn geval voor Nederlandse dagbladen, in mijn geval voor mijn dagboek.

Groot

Het werd een vakantie die de rest van mijn leven zou bepalen: altijd de wens om naar dat oneindig grote land te reizen. Waar je om de huizen heen kunt lopen, waar de wegen zes, zeven rijstroken breed zijn, waar aan de hoeveelheid zuivel in de supermarkten geen einde komt, waar de steden meerdere Nederlandse provincies beslaan, waar de natuur nog ruig en uitgestrekt, waar...
De indrukken die ik in 1984 opdeed maakten mij onophoudelijk nieuwsgierig naar Amerika: wat zou er in het volgende dorp, de volgende county, de volgende stad, de volgende staat te beleven zijn?

WATCHICAGO

Ik was in de gelukkige omstandigheid dat ik als begin twintiger in 1991 en 1992 terug kon gaan, wederom als logé bij oom en tante. Langs bij radiostations, naar het Witte Huis, het Pentagon, Arlington, rijden door de countryside, shoppen in de mall 'om de hoek': alles vond ik even prachtig. En in de 2000's volgden nog meer reizen: naar Seattle, naar Pennsylvania, naar New York, naar Minnesota, op een grote rondreis door de natuur van California en, dankzij het werk van Wouter, twee keer mee op reis naar Chicago.
Nu, in de jaren '10, woon ik zelf in Amerika en blijf ik me nog steeds verbazen over dit land, dus beschouw dit blog als mijn "Dagboek 2.0": WATCHICAGO?!