19. At The Zoo

Naast talloze buurkaters en -poezen was het enige (niet-vliegende) dier dat we vroeger ooit eens in de achtertuin bij ons thuis aantroffen, een pad. Hoe de amfibie over of onder de schutting was gekomen, wisten we niet. Ik geloof dat mijn vader hem op een schep naar de kade aan het einde van onze straat heeft gebracht in de hoop dat het dier daar een gelukkiger leven kon leiden dan tussen onze tuinplanten.

Vergeleken met toen lijkt ons nieuwe huis in de suburbs van Chicago middenin een Nationaal Park te liggen. Het is hier een komen en gaan van insecten, vogels maar vooral ook van zoogdieren. Ja, natuurlijk is onze poes Bucky al twee keer met een muis binnengekomen, maar dat is pas het begin. Het stikt hier werkelijk van de beesten. De grootste was een coyote — zeg maar een kruising tussen een hond en een wolf — die om half tien vrolijk door de straat wandelde op een koude winterochtend. Gevaarlijk voor onze poes, zeker als ze met meer komen, vandaar dat we Bucky hebben ingepeperd vooral niet ons houten terras aan de achterkant van het huis te verlaten. 

Toch vindt daar ook de echte actie plaats. Dit voorjaar vond ik vreemdsoortige uitwerpselen in de tuin, zeker niet de keuteltjes van konijnen die het hier inderdaad ‘als konijnen’ lijken te doen. Maar deze waren eerder van het formaat hondendrol. Omdat ik geen zin had om me ’s nachts als een jager in een boomhut op te stellen, heb ik mijn toevlucht genomen tot een wat modernere techniek: een webcam met bewegingsdetectie.

En meteen de eerste nacht was het raak: een ovaal dier met een lange staart waggelde voorbij de lens. Navraag bij de buren leerde dat het gaat om een possum (officieel ‘opossum’), in het Nederlands bekend als een buidelrat: een soort kruising dus tussen een rat en een kangoeroe. In de categorie kleinere zoogdieren noem ik ook de wasbeer (raccoon) en het stinkdier (skunk). Zelf heb ik ze niet gezien, maar dat slimme witte kastje in de tuin wel.

Waar zelfs de buren van opkeken was de vos die hier vorige week om kwart over zeven z’n ochtendrondje deed. Ik stond waarschijnlijk net in de keuken ontbijt te maken, terwijl het sluwe beestje kwam kijken of we toevallig kippen houden (nee).

Van al die zoogdieren om ons heen hebben we niet echt last, vooral de eekhoorns (squirrels) die alleen overdag actief zijn, zijn erg leuk om naar te kijken. Helaas hebben ze vorig jaar wel alle golden delicious uit onze appelboom gestolen... Tja, leg ’t de beestjes maar eens uit dat ze eigenlijk voor menselijke consumptie waren bedoeld. Het kleine broertje van de eekhoorn, de chipmunk (noemen we die een wangzak-eekhoorn?) rent ook driftig door de tuin, vooral als de herfst aanbreekt en er ‘gehamsterd’ moet worden. 

De wilde konijnen zijn eigenlijk nog het vervelendste, omdat die zoveel planten lekker vinden. Vorig jaar gingen de vlijtige liesjes eraan, dit jaar moest onze nieuwe vlinderstruik het ontgelden. Maar ze eten ook veel gras dus hoeven we dit jaar nog maar eens in de twee weken te maaien.

En dan heb ik het nog niet gehad over de tuinvogeltelling. Avifauna is er niks bij. Cardinals, blue jays, hummingbirds (colibri), robins, grackles, duiven (niet de stadsduif, meer een soort tortelduif), goldfinches en afgelopen jaar hoorden we ook regelmatig een uil. Ook weer gevaarlijk voor Bucky dus. Maar gelukkig is ze niet zo avontuurlijk en ligt ze ’s nachts het liefste bij ons op bed. Wie de actie met eigen ogen wil zien, moet bijgaand filmpje maar eens bekijken.