7. Where you from?

'Hé pssst, volgens mij zijn dat ook Nederlanders', fluisteren we altijd tegen elkaar als we in een buitenland zijn en geen zin hebben om met onze landgenoten te praten. Ik geloof dat veel Nederlanders dat hebben: in het buitenland ben je op ontdekkingsreis, praat je met de locals en hoop je dat jij de enige Nederlander bent die dit pittoreske dorpje of dat hippe restaurant hebt ontdekt.

Ik vertelde dit laatst tegen mijn vriend Joe en hij kon zijn oren niet geloven. 'Why not just talk to your fellow countrymen?', vroeg hij zich verbaasd af. Amerikanen lijken het juist leuk te vinden als ze op safari in Kenia een andere Amerikaan tegen het lijf lopen. Overal maken ze graag een praatje met elkaar, ook hier in de stad. 'Where (are) you from?', is steevast de openingsvraag.

Toen die vraag de eerste keren aan mij werd gesteld dacht ik: 'weer zo’n Amerikaan die gelijk aan mijn accent hoort dat ik niet uit de VS kom', maar ik ben er inmiddels achter dat dat niet altijd de reden voor de vraag is. Nederlanders onder mekaar beginnen over het weer; Amerikanen over de plek waar je woont of bent opgegroeid. Zo kwamen de twee vrouwen naast ons op de tribune bij Sting uit St. Louis, Missouri. De moeder en dochter op een feestje bij vrienden wonen in Madison, Wisconsin. En het stel dat me laatst de weg vroeg naar het Hilton Hotel kwam helemaal uit Phoenix, Arizona. 

Chicagoans onderling willen vaak wel wat specifieker weten waar je woont. Onze wijk heet Bucktown, maar da’s voor veel stadgenoten een onbekende plek. Chicago bestaat uit 77 officiële stadsdelen, en die stadsdelen bestaan weer uit meerdere wijken: haast onmogelijk dus om alle stadsdelen en wijken uit je hoofd te kennen. Toch is er een eenvoudige manier om precies te weten waar iemand woont en dat heeft te maken met het stratenplan van de stad. Net als New York en andere Amerikaanse steden heeft Chicago een 'street grid', een raster van hoofd- en binnenwegen waardoor verdwalen haast onmogelijk is.

Het epicentrum van dat raster vind je downtown op de hoek van State Street (een noord-zuid straat) en Madison Street (oost-west), afgekort als State & Madison. Daar vind je vier huisnummers 1: 1 North State, 1 South State, 1 East Madison en 1 West Madison. In 1909 is afgesproken dat dat het middelpunt van de stad is en dat er elke mile (1,6 kilometer) brede vierbaanswegen moeten lopen. Zo vind je op één mijl ten noorden van 'Madison’ Chicago Avenue, op twee mijl North Avenue, op drie mijl Fullerton Avenue, enzovoorts. En elke mijl is weer opgedeeld in 800 huisnummers. Stel dat je door onze favoriete wijk Andersonville wandelt rond Foster Avenue dat in het raster op 5200 North ligt en je moet naar Division Street dat op 1200 North ligt, dan is het eenvoudig uit te rekenen hoever je moet lopen: 5200 min 1200 is 4000 gedeeld door 800 is vijf mijl (oftewel 8 kilometer). Een flinke wandeling dus.

Het dichtstbijzijnde grote kruispunt bij ons huis is Damen (een noord-zuid straat) en Armitage (oost-west) dat toevallig op zowel 2000 North als op 2000 West ligt. Als nu een Chicagaon aan me vraagt: 'where you from?' zeg ik dus 'Damen & Armitage' en de meeste lijken direct te begrijpen waar dat ongeveer is: 'Near that great ramen place?' En dat klopt: we wonen vlakbij een lekker tentje dat Japanse noodels serveert.

En dan nu de huiskamervraag: hoever is het lopen van Armitage naar Madison Street?