3. Great bike!

Als je in Nederland iets hebt of doet wat afwijkt is het al gauw 'belachelijk' of 'aanstellerig'; zo niet in Amerika. 'Wow, what a great bike!', horen we regelmatig als we op onze Gazelle herenfietsen door de stad rijden. Ik ben er eens op gaan letten en ik heb hier nog nooit een fiets gezien met een gesloten kettingkast, behalve die twee Gazelles van ons. Amerikanen rijden op racefietsen, mountainbikes of de nieuwe hippe commuter bikes met retro-look. De fiets is hier trouwens niet zomaar een vervoermiddel, maar exercise: een man in overhemd of een vrouw in rok op de fiets zie je hier niet gauw. Zoals een Amerikaanse vriend ons uitlegde: 'We dress for the journey, you dress for the destination'.

Chicago is zo plat als een gemiddelde Hollandse polder, dus fietsen kan makkelijk (in de zomer dan). En het is leuk om te zien hoeveel initiatieven hier - sinds onze aankomst drie jaar geleden - zijn genomen om de fiets te promoten. Zo hebben we nu onze eigen 'High Line': naar New Yorks voorbeeld is een vervallen spoorviaduct van een paar kilometer omgetoverd tot een stadspark. Met één groot verschil: in de Big Apple word je door de NYPD in je kraag gevat als je er gaat fietsen; hier wordt fietsen over de 'Bloomingdale Trail' zelfs aangemoedigd. Alleen Curt & Ro, onze buren van 83 en 76, vinden dat gefiets daar maar niks: 'Those cyclists ride like crazy. It's an accident waiting to happen.' En ze hebben de alderman (wethouder) al gebeld om er een einde aan te maken.

Amerikanen willen ook gelijk weten waar we onze fietsen gekocht hebben; ik geloof dat ze echt onder de indruk van de Gazelles zijn. Eentje wilde m'n fiets laatst optillen om te zien hoe zwaar die is en toen werd het enthousiasme opeens een stuk minder. Want veel fietsers wonen in één van de vele twee- of driehoge appartementencomplexen zonder lift in de wijken buiten het centrum, waarbij ze hun fiets net als Seinfeld in de woonkamer hangen. Dat doen we met onze 20 kilo uit het Gelderse Dieren maar niet.

Chicago legt op steeds meer plekken protected bike lanes aan, vaak met de vermelding dat dit wordt gedaan 'naar Nederlands voorbeeld'. Loop Link is daarvan het meest treffende voorbeeld: in de 'Loop' (de zakenwijk in het centrum) zijn naast vrije busbanen ook veel fietspaden aangelegd die door strepen of een hoge stoeprand van het autoverkeer worden gescheiden. En dat mag ook wel: want waar in Amsterdam de onachtzame toerist het gevaar vormt, hier zijn het de taxi's of pakketbezorgers. Of de vele potholes die de stad na een strenge winter rijker is.

Maar het mooiste voorbeeld van on-Amerikaanse fietsverbetering is de groene golf op North Wells Street in het centrum. Wie daar 12mph (19 km/u) fietst ziet bij elke kruising het licht op groen springen, iets wat ik in Nederland nog niet ben tegengekomen. Nu nog gebruikt 1,7 procent van de inwoners van Chicago de fiets voor het woon-werkverkeer. Nog een paar fietspaden en groene golven en we zitten op de 24 procent die Nederland haalt!