11. APK

Een auto kopen in Amerika is een bijzondere gebeurtenis. Bijzonder makkelijk om te precies te zijn. Eenvoudiger dan een wasmachine of bankstel want die moeten nog thuisbezorgd worden. Als je geïnteresseerd bent in een nieuwe of een tweedehands ga je een middagje naar de dealer en nog voor het donker rijd je met je bolide naar huis. Zelfs als je nog geen Illinois-kentekenplaten hebt van een eventuele vorige auto. (Kentekenplaten horen hier bij een persoon en komen bij het inruilen weer op je nieuwe auto.) En een auto is ook helemaal niet duur. Geen BPM, geen (landelijke) wegenbelasting, geen accijns op benzine. Voor 50 à 60 cent per liter gooi je ‘m vol.

Toch wordt al dat autoverkeer hier wel belast. Je betaalt sales tax (btw) op benzine. Daarnaast heft de City of Chicago wheel tax  - alle inwoners die een auto rijden, parkeren, leasen of bezitten moeten een ‘City Vehicle Sticker’ aanvragen voor ruim 85 dollar per jaar, die je rechtsonder aan de binnenkant van je voorruit plakt. En bovendien eist de staat Illinois dat er een gekleurde sticker op je kentekenplaat zit die je elk jaar opnieuw voor honderd dollar dient aan te schaffen.

Maar het grootste verschil met Nederland is het ontbreken van een grondige APK. Waartoe dat leidt kun je raden: al bij het kleinste ritje door de stad zie je talloze voertuigen op de weg die in Nederland allang bij de sloperij waren beland. Maar hier tuffen ze door dat het een lieve lust is.

Wel is de staat Illinois bezorgd over de luchtkwaliteit. Een auto - hoe roestig ook - mag niet teveel fijnstof uitstoten. En daarom moet elk voertuig ouder dan vier jaar een Emissions Test ondergaan. Vandaag was ’t de beurt aan onze Volkswagen Tiguan die we drie jaar geleden kochten. Afgelopen maand zat er een kaartje van het ‘Illinois Air Team’ in de bus met de mededeling dat onze auto nog dit halfjaar werd verwacht voor z’n tweejaarlijkse test. Anders krijgen we dit jaar de sticker niet en ben je in overtreding.

Dus reed ik vanmorgen naar de suburbs om te horen of we onze geliefde crossover SUV nog twee jaar mogen houden. Ik kwam terecht op een industrieterrein met vijf rijen auto’s (“welke rij gaat ’t snelst?”) die wachten om een soort wasstraat binnen te rijden waar een medewerker een kabel aan een stopcontact onder je stuur koppelt en op een computer uitleest of je auto nog schoon genoeg is. Geen idee hoe dat werkt. Na een minuut of twee mocht ik weer in de auto gaan zitten en hoorde ik dat ‘ie is goedgekeurd!

En - zo vertelde de medewerker - er is sinds kort een nieuwe service. Bij een ander gebouw op het terrein kun je direct de ‘Registration sticker’ halen die je over je oude sticker heenplakt. 'Makkelijk', dacht ik, dus liep ik het pand binnen en sloot me aan in de rij voor de balie. De hele ochtend dacht ik dat ik met ambtenaren van de staat Illinois te doen had. Maar uit de gesprekken aan de balie begreep ik dat ik bij een commercieel bedrijf was beland dat de kenteken-stickers verkoopt met een toeslag van 7,5%. Illinois blijkt de Emissions Test gedeeltelijk te hebben geprivatiseerd. En die Brian achter de balie was dus een tussenhandelaar-in-stickers. Handig voor mensen die op het laatste moment hun auto laten testen en niet meer vijf werkdagen op de post met hun nieuwe sticker kunnen wachten.

Toen het mijn beurt was vroeg ik of ik die sticker ook ergens zónder toeslag kon kopen: 'ja', zei Brian, 'de staat zelf verkoopt ze nog steeds online zonder onze toeslag'. Dus ben ik weggelopen en heb ik thuis op de website van Illinois de sticker besteld. Wie het kleine niet eert…